In het
kleine cafeetje, voor de gelegenheid omgetoverd tot uitvaart plek, werd er nog
even nagepraat over ieders ervaringen, korte of intense ontmoetingen met Gerrit
Komrij. Al vlug week de conversatie af naar de dagelijkse gang van zaken en wat
we morgen al dan niet om handen hadden. Als de broodjes met kaas en ham de
geïmproviseerde tafel vulde kwamen de gevoelens van rouw en verdriet nog even boven.
Heel even maar. Het volgende rondje Sagres bracht ons weer in het Portugese
leven en verdreef de pijn die we niet wilde voelen.
Enkelen
gingen door en maakten van deze trieste dag een feestdag ter ere van, en weet
je nog, en als ik toen, en hij zij zus, of hij deed zo.
Bedankt
Gerrit voor deze mooie dag.
Herman.
